Երկար տարիներ ապրել ու աշխատել է Ռուսաստանում, ապա վերադարձել հայրենիք, աշխատանքի անցել Զանգեզուրի պզնձամոլիբդենային կոմբինատում՝ որպես աղացի մեքենավար։
Երբ սկսվեց 44-օրյա պատերազմը, Կարենը փորձեց Երկրապահ ջոկատի հետ մեկնել մարտադաշտ, բայց նրան մերժեցին, պատճառաբանելով, որ ջոկատի անդամ չէ։ Բայց շուտով զինկոմիսարիատի ծանուցագրով նա մեկնում է ռազմաճակատի թեժ կետերից մեկը՝ Ջրական։
Կարենը, ցավոք, զոհվում է հոկտեմբերի 10-ին թշնամու արձակած կրակից։ ՀՀ նախագահի հրամանագրով Կարենը Ղարիբյանը հետմահու պարգևատրվել է «Մարտական ծառայություն» մեդալով: